Pijn, bewegingsbeperking zijn allemaal kenmerkende manifestaties van osteochondrose van de thoracale wervelkolom. Maar de verraderlijkheid van deze pathologie ligt ook in het feit dat de interne organen zowel op borsthoogte als daaronder worden aangetast, zodat niemand behalve de dokter kan begrijpen wat er gebeurt. Osteochondrose treedt op als gevolg van degeneratieve-dystrofische processen waarbij schijven, gewrichten, ligamenten en spinale wortels worden aangetast.
Symptomen van de ziekte kunnen zich in een zeer vroeg stadium voordoen. Maar de ziekte van de wervelkolom kan worden beïnvloed, het belangrijkste is om de oorzaken en wetten te kennen volgens welke deze zich ontwikkelt. Artsen zijn min of meer duidelijk over de redenen, maar het ontwikkelingsmechanisme blijft op de een of andere manier in de "schaduw".
Oorzaken en ontwikkeling van de ziekte
Elk deel van de wervelkolom wordt constant belast, zowel statisch als dynamisch. Constante druk leidt ertoe dat de integriteit van de tussenwervelschijf wordt geschonden. Het is beschadigd, de interne component begint naar buiten uit te puilen.
De schijf wordt, net als elk ander kraakbeen, op een speciale manier gevoed: wanneer erop wordt gedrukt, laat het vocht uit zichzelf vrij en wanneer de druk wordt opgeheven, neemt het als een spons alle voedingsstoffen op. Dit mechanisme werkt niet tijdens langdurige statische houdingen of tijdens inspanning, wanneer constante druk op de schijf wordt uitgeoefend. Dagelijkse ochtendoefeningen hebben een positief effect op de voeding.
Stadia van degeneratie
Om de symptomen beter te begrijpen, moet u begrijpen welke stadia de tussenwervelschijf doormaakt en wat ermee gebeurt. Zoals echter in de hele wervelkolom.
In de eerste fase is er geen pijn en manifesteert de aanval zich op geen enkele manier, maar het proces is al begonnen, het innerlijke deel beweegt al vrij.
In de tweede fase wordt een pijnaanval al volledig gevoeld, radiculaire symptomen komen samen, een persoon gebruikt actief zalven, maar de oorzaak is niet opgelost. De schijf steekt geleidelijk uit en begint in het ruggenmerg te knijpen. In de derde fase wordt een pijnaanval, die zich voornamelijk manifesteert door osteochondrose van het thoracale gebied, helderder en intenser, zalven helpen niet. De schijf puilt geleidelijk uit, het uitsteeksel vindt plaats.
De laatste fase leidt tot het verschijnen van tekenen van schade buiten de schijfcomponenten. Het klinische beeld wordt gekenmerkt door compressie van de wortels, bloedvaten en het ruggenmerg zelf. Als gevolg hiervan ontwikkelt zich een pijnaanval van aanzienlijke intensiteit.
Het lichaam doet zijn best om pijn te verminderen, met als resultaat dat karakteristieke gezwellen, osteofyten, op de wervelkolom verschijnen. De wortels van het ruggenmerg worden samengedrukt als gevolg van vernauwing van de foramen tussenwervels. De druk leidt ertoe dat de rest van de interne organen worden aangetast. Hun behandeling levert geen resultaten op, wat de arts soms in verwarring brengt.
Symptomen van de ziekte
Heel vaak ligt de oorzaak van de nederlaag van dit specifieke deel van de wervelkolom in een zittende levensstijl, door deze omstandigheid te verduidelijken, wordt de diagnose enorm vergemakkelijkt. Meestal wordt er druk uitgeoefend als een persoon lange tijd achter een computer of in een stoel zit. De pijn is meestal dof van aard, daarna wordt het pijnlijk en brandend. Het is gelokaliseerd in het midden, tussen de schouderbladen, enige compressie in het borstgebied maakt zich zorgen.
Als u het gebied van de processus spinosus en transversus van de wervelkolom probeert te voelen, zal de pijn aanzienlijk toenemen.
De diagnose wordt vereenvoudigd door de spanning van de paravertebrale spieren. Symptomen worden intenser als u de patiënt vraagt diep in te ademen, bochten te maken met het lichaam.
Sommige patiënten merken pijn op in het schouderblad of de onderste thoracale wervelkolom. Dit wordt het posterieure costale syndroom genoemd en treedt op als gevolg van de verplaatsing van de onderste ribben. Pijn kan plotseling verdwijnen, maar kan tijdens bochten toenemen.
Tekenen manifesteren zich door gordelpijn langs de intercostale ruimtes, dit is waar de zenuw passeert. De gevoeligheid is aangetast in het gebied waar de beschadigde zenuw vertakt. Bezorgd over paresthesie, worden diepe en oppervlakkige gevoeligheid verminderd. Tekenen gaan gepaard met een schending van de functie van de buikpers, reflexen van de knie en hiel worden verminderd.
Schade aan inwendige organen
Parallel aan pijn is er een schending van de functie van interne organen. In de regio van het thoracale ruggenmerg zijn er centra die verantwoordelijk zijn voor het werk van het hart, het longstelsel, de lever, de darmen en de nieren, de pancreas. Ademhalingsmoeilijkheden, pijn en onderbrekingen in het werk van het hart, die lijken op angina pectoris, kunnen verstoren. De borstklieren kunnen pijn doen, of alles is gelokaliseerd in het gebied van het rechter of linker hypochondrium, wat lijkt op een aanval van cholecystitis of pancreatitis.
Keelpijn of slokdarm. Symptomen bevinden zich in het gebied van het linker hypochondrium of de buik en lijken op de symptomen van gastritis of darmontsteking (colitis, enteritis). Overtredingen kunnen afkomstig zijn van de nieren en het voortplantingssysteem.
Diagnose
Het stellen van een juiste diagnose op basis van alleen symptomen kan moeilijk zijn. Daarom omvat de diagnose het maken van een röntgenfoto. Het is daarop dat de karakteristieke veranderingen zichtbaar zijn, die osteochondrose van het thoracale gebied manifesteren in de vorm van een afname van de hoogte van de schijven, sclerose van de eindplaten en de vorming van osteofyten.
Daarnaast wordt er een CT-scan gedaan als de röntgenfoto geen resultaat geeft. Het onderzoek wordt aangevuld met MRI, het toont zachte weefsels, dus de diagnose van hernia is vastgesteld.
Differentiële diagnose vereist speciale aandacht, deze wordt niet alleen uitgevoerd op basis van klachten en klinische manifestaties. De pijn in het hartgebied wordt dus niet beïnvloed door de medicijnen die worden gebruikt voor angina pectoris. Pijn in de epigastrische regio wordt niet beïnvloed door voedselinname en er is geen seizoensgebonden manifestatie van symptomen. Alles verschijnt 's avonds en verdwijnt volledig na een nachtrust.
Behandeling
De behandeling omvat het nemen van allerlei soorten medicijnen, dit zijn pillen en injecties. Ze beginnen met medicijnen die het ontstekingsproces verlichten, daarvoor worden traditioneel niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) gebruikt. Ze elimineren pijn en ontstekingen en helpen de spieren te ontspannen. Alleen een arts mag ze voorschrijven, anders is er een hoog risico op complicaties en zijn er contra-indicaties voor gebruik. Tabletten worden volgens de aanbeveling vaak na de maaltijd ingenomen, maar de arts kan ook injecties voorschrijven. Lokaal wordt deze groep medicijnen aangebracht in de vorm van een zalf, die ongeveer drie keer per dag wordt aangebracht.
Pijnstillers kunnen de hierboven beschreven groep geneesmiddelen aanvullen, bij hevige pijn worden injecties voorgeschreven door de arts, als alles niet zo erg is, zijn ook tabletten geschikt. Met pijn van aanzienlijke intensiteit, kan blokkade met het medicijn direct in de focus van pijn worden uitgevoerd, het stelt u in staat om de aanval snel te verwijderen. Ook speciale verdovende zalven kunnen de behandeling aanvullen.
Met chondroprotectors kunt u de structuur van kraakbeen herstellen, maar u moet lange tijd medicijnen in deze groep gebruiken. De arts schrijft naar eigen goeddunken injecties of pillen voor die in cursussen worden ingenomen. Onlangs zijn de preparaten van deze groep gepresenteerd in de vorm van een zalf, die uitwendig wordt aangebracht.
Vul de volwaardige behandeling aan met medicijnen van de krampstillende groep. De actie is gericht op het ontspannen van de spieren die beknelde slagaders en zenuwen zijn. De druk neemt af, de toestand van de patiënt wordt vergemakkelijkt.
Zalven worden actief gebruikt, ze werken lokaal en helpen een pijnaanval te verlichten. Zalven worden aangebracht op de pijnlijke plek, waar ze de huid opwarmen. Er is ook aangetoond dat zalven langs de zenuwen worden gebruikt, zodat ze een pijnaanval effectiever kunnen verlichten. Aanvulling, naast de zalf, is de behandeling in staat mosterdpleisters
Op hormonale gebaseerde medicijnen worden ook gebruikt, voornamelijk injecties. Ze worden voorgeschreven als laatste redmiddel, wanneer het nodig is om een aanval van hevige pijn te verlichten. Paraverbale blokkade van het aangetaste gebied van de zenuw of wortel wordt vaak gebruikt, medicijnen worden gebruikt op basis van hormonen.
Als aanvulling op alle preparaten op basis van vitamines, worden injecties in de spier gedaan. Medicijnen kunnen worden weergegeven door bioactieve supplementen, waarvan de tabletten de voeding van het kraakbeen verbeteren en de druk verlichten.
Fysiotherapie
Allerlei technieken worden actief gebruikt om zelfs een sterke aanval te kalmeren. Met de procedures kunt u medicijnen gebruiken die als een soort blokkade werken. De lijst met procedures kan als volgt worden weergegeven:
- Shockwave therapie. Door de schokgolf herstelt het de voeding en de bloedtoevoer naar de wervelkolom, elimineert het een aanval van pijn en stelt het u in staat om van ontsteking af te komen.
- Ultraviolette bestraling. Bevordert een betere opname van calcium.
- vibratie therapie. Blootstelling aan hoogfrequent geluid verbetert de bloedstroom, verlicht druk en pijn.
- Magnetotherapie. Blootstelling aan een magnetisch veld verbetert de vitale processen van cellen, versnelt de regeneratie. Darsonval handelt op dezelfde manier.
- Elektroforese. De impact van stroom, die ertoe bijdraagt dat de medicijnen dieper in de weefsels doordringen.
- Diodinamik. De impact van stroom met variabele frequentie vermindert effectief pijn.
- Zwemmen. Laat spieren ontspannen. Het wordt aanbevolen om alleen in een zwembad met warm water te zwemmen.
- Balneotherapie. Gebruik voor de behandeling van mineraalwater en modder. Mineralen dragen bij aan het genezingsproces, de druk op de wortels wordt verminderd.
- Acupunctuur. Het zorgt voor de impact van dunne naalden op de actieve punten van het lichaam.
- Manuele therapie of massage. U kunt bovendien zalven gebruiken die de spieren helpen ontspannen en bloedvaten en zenuwen vrijmaken.
Methoden worden strikt individueel geselecteerd door een arts. Het belangrijkste is om de ziekte niet te starten.